|
| |
|
Tereny nie podlegające ochronie
Górki Bachowskie i Spytkowickie
To niezwykle urokliwy, silnie pagórkowaty teren porośnięty kwaśną buczyną niżową, nadającą mu parkowy charakter. Liczne wzniesienia Pogórza Wilamowickiego, przecinają głębokie dolinki o stromych stokach i głęboko wciętych dnach. Zostały one wyrzeźbione w miękkim, podatnym na erozję podłożu pylastym przez wody potoków. Dnem większości z nich nadal płynie woda. W niektórych dolinkach, głównie u ich wylotu, spotkać można obfite stanowiska skrzypu olbrzymiego.
W buczynie porastającej Górki, w zwartym i niemal równowiekowym drzewostanie dominuje buk zwyczajny - drzewo o charakterystycznej srebrzystoszarej, gładkiej korze i prostym pniu. Owoce buka (bukiew) - lśniące, brązowe orzeszki umieszczone po 2 w kolczasto-filcowej okrywie, są jadalne. Zawierają one dużo oleju, dlatego też stanowią przysmak wielu zwierząt leśnych. Liście buka - duże i eliptyczne skutecznie ograniczają dostęp promieni słonecznych do dna lasu. Silne zacienienie i zakwaszenie gleby sprawia, że roślinność runa jest bardzo uboga lub miejscami brak jej zupełnie, a dno lasu pokrywa tylko warstwa opadłych liści bukowych. Nieliczne gatunki roślin, które możemy tutaj spotkać to przede wszystkim małe byliny jak: konwalijka dwulistna - pospolita roślina o trujących, czerwonych jagodach oraz szczawik zajęczy zwany również zajęczą kapustą, o liściach podobnych do liści koniczyny. W runie lasu sporadycznie występują również gatunki objęte ochroną częściową, a są to: bluszcz pospolity - pnącze o zimozielonych liściach i kopytnik pospolity - o błyszczących, nerkowatych liściach.
|
| |
|
|
