|
| |
|
Tereny nie podlegające ochronie
Dolina rzeki Skawy
Dolina Skawy należy do jednych z najbardziej malowniczych zakątków Ziemi Oświęcimsko-Zatorskiej. Mimo, że silnie przekształcona przez człowieka, w wielu miejscach posiada układy zbliżone do naturalnych, bogate w gatunki rzadkie i chronione.
Samo koryto Skawy zachowało w znacznej części charakter dzikiej, podgórskiej rzeki zmieniającej swą rzeźbę po każdym większym wezbraniu wody. W wielu miejscach rzeka intensywnie podcina brzegi tworząc pionowe skarpy, w innych odkłada niesiony materiał budując żwirowe łachy. Urwiste brzegi wykorzystywane są w przez jaskółki brzegówki, które gniazdują tutaj w kolonii liczącej aż 600 gniazd (więcej informacji na temat ptaków znajduje się pod hasłem Dolina rzeki Soły).
Wzdłuż rzeki, w zasięgu jej przeciętnych stanów wody, rozwijają się zarośla wierzbowe, czyli tzw. wikliny nadrzeczne. Budują je przede wszystkim krzewiaste gatunki wierzb: wierzba krucha, której pędy łatwo łamią się w miejscu odgałęzień; wierzba purpurowa, wiciowa oraz trójpręcikowa, których elastyczne pędy używane są w wikliniarstwie.
Zarośla wierzbowe są dość odporne na niszczącą działalność człowieka, dlatego też zachowały się znacznie lepiej niż lasy łęgowe i zajmują znacznie większe powierzchnie niż te ostatnie. Zarośla wierzbowe nie przekształcają się z biegiem lat w zbiorowiska leśne, ponieważ spływająca, co roku rzeką kra uniemożliwia rozwój roślinności drzewiastej.
W sąsiedztwie zarośli wierzbowych zachowały się fragmenty lasów łęgowych. Ich skład gatunkowy oraz układ przestrzenny są niemal identyczne jak nad Sołą. Charakterystyczne dla doliny Skawy są również małe zbiorniki wodne rozmieszczone wzdłuż biegu rzeki - pozostałość po często niekontrolowanym wydobyciu żwiru. Obecnie stanowią one przede wszystkim raj dla wędkarzy, ale i przy okazji środowisko życia płazów oraz ptaków. Niektóre zbiorniki, szczególnie te niewielkie i skryte przed człowiekiem w zaroślach wierzbowych, upodobały sobie bobry. Liczne ślady ich żerowania łatwo zobaczyć nad brzegami Skawy.
W wielu miejscach nad rzeką, poza przedstawicielami rodzimej flory, spotkać można rośliny obcego pochodzenia. Najbardziej ekspansywnym gatunkiem jest rdest ostrokończysty. Roślina ta pochodzi z Azji skąd została sprowadzona do Europy w pierwszej połowie XIX wieku, jako roślina ozdobna. Niestety "zbiegła" ona z hodowli i szybko się rozprzestrzeniła również na siedliskach naturalnych. Obecnie tworzy wysokie (do 3 m), zwarte zarośla poważnie zagrażając rodzimej florze.
|
| |
|
|
